Hot or Not: Μια Μονοκατοικία Στην Αγία Παρασκευή
Το σπιτόσκυλο, όπως γνωρίζεις, έχει συμπάθεια για σπίτια ωραία και πολυτελή τα οποία όμως έχουν μια συστολή στο σχεδιασμό τους, δεν είναι πολύ μεγάλα ούτε πολύ φαντεζί, κι επίσης προσπαθούν να μη φαίνονται και πολύ, σα να ντρέπονται. Θέλει τα σπίτια σαν τον εαυτό του, μ' άλλα λόγια. Ετούτο εδώ το μεζονετοκατασκεύασμα στην Αγία Παρασκευή κάνει μια προσπάθεια φιλότιμη να μπει στην κατηγορία και, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες στραβοτιμονιές ακατανόητες, κάτι καταφέρνει. Έμπα να δεις λεπτομέρειες, φωτογραφίες:
Εδώ, το λοιπόν, βλέπεις ένα δυόροφο σπίτι φτιαγμένο από αυτούς (και φωτογραφημένο από αυτόν) με υλικά ωραία και με χρώματα όμορφα και με ξύλα στα πατώματα και απ' όλα, όχι πολύ μεγάλο, 195 τετραγωνικά όλα όλα στριμωγμένα σε ένα οικόπεδο όχι και πολύ μεγαλύτερο. Το πρόβλημα είναι το εξής: Το σπίτι χτίστηκε στη θέση δύο προηγούμενων που πληγώθηκαν ανεπανόρθωτα στο σεισμό του '99, και έτσι υπήρχαν σαφείς περιορισμοί για το τί μπορούσε να χτιστεί και πώς (τα περιγράφει κάπως εδώ). Το αποτέλεσμα ήταν μια κάτοψη κάπως αλλόκοτη:
Το υπερυψωμένο κυρίως επίπεδο έχει ένα χώρο αρκετά απομονωμένο στα αριστερά και μια κάπως περίεργη βεράντα/είσοδο, και σχήμα Π.
Το επίπεδο με τα υπνοδωμάτια είναι, παραδόξως, το κάτω. Αν και μοιάζει σαν ημιυπόγειο στη θεωρία, με τα παράθυρα ψηλά, στην πράξη μοιάζει να έχει μια χαρά φως όπως φαίνεται από τις φωτογραφίες. Αλλά παραμένει κάπως αλλόκοτο και -στα χαρτιά- λιγάκι αποπνικτικό. ίσως φταίει ο στενός λοξός διάδρομος, ίσως ότι το αυτοκίνητο παρκέρνει δίπλα στα κρεβάτια (και, παρεμπιπτόντως, το πάρκινγκ δεν έχει είσοδο στο σπίτι -μάλλον γι' αυτό δεν έχει και πόρτα, μόνο παρκέρνεις, βγαίνεις, και ανεβαίνεις στην κυρίως είσοδο), ίσως το ότι αυτό που αναγράφεται ως μάστερ μπέντρουμ στην πραγματικότητα δεν είναι, καθώς μοιράζεται το μοναδικό μπάνιο του ορόφου με το άλλο, το σκέτο. Και παρ' όλα αυτά πρέπει κάπως να δώσεις πόντους στους ιδιοκτήτες και τους αρχιτέκτονες και τους ντιζάινερς, που κάναν μια φιλότιμη προσπάθεια πάνω σε περιορισμούς ασφυχτικούς και αναπόφευκτους.
Έτσι πιστεύει το σπιτόσκυλο, τουλάχιστον.
