Μια Πολυθρόνα Που Πρέπει Να Τη Σπάσεις Για Να Κάτσεις -Και Άλλα Τέτοια

Ένα από τα κουταβικά αναγνώσματα του σπιτόσκυλου ήτανε "Ο Πλανήτης Των Χριστουγεννιάτικων Δέντρων" του Ιταλού παραμυθά Τζιάνι Ροντάρι, που είχε μεταξύ άλλων το εξής κόνσεπτ: Υπήρχε κάπου στην πόλη ένα κτίριο που λεγότανε το κτίριο Σπαζόλα, όπου πήγαινε ο μπαφιασμένος πολίτης και έπαιρνε μια βαριοπούλα και κατέβαζε δυο τοίχους για να του φύγει η τσατίλα, ή εσπαγε δυο τραπέζια, ή εφτά τζαμαρίες, κι έφευγε ανακουφισμένος και χαλαρός. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε το σπιτόσκυλο όταν στα ταξίδια του στα Ίντερνετς συνάντησε αυτό το πράγμα: Έναν κούφιο κύβο από ατσάλι που σου 'ρχεται μαζί με μια βαριοπούλα, κι εσύ αρχίζεις και βαράς μέχρι να του δώσεις το σχήμα που πρέπει: Μιας πολυθρόνας. Έμπα να δεις.

Βλακώδες; Απέραντα! Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς την τιμή που κυμαίνεται από 6000 ως 10000 δολάρια ανάλογα με το πού το διαβάζεις. Στο ίδιο μέρος το σπιτόσκυλο διάβασε και γι' αυτή τη λάμπα, που τη σπας σε συγκεκριμένα σημεία για να βγάλει φως.

Ακριβώς! Δίνοντας μόνο περίπου εφτακόσα δολάρια αποκτάς το προνόμιο να κοπανάς ένα πήλινο αβγό για δυο ώρες ώστε τελικά να καταλήξεις με μια λάμπα που μοιάζει, πώς να το πει το σπιτόσκυλο, σπασμένη. Τέλος, στο αφιέρωμα υπήρχε και ένα σετάκι αλατοπιπεριέρων που τις "σπας" έτσι:

Πράγμα που, αν δεν σε πειράζει να τρως κομματάκια πορσελάνη με το φαΐ, δεν είναι κακό.

Συμπερασματικά: Το concept "σπάω για να χρησιμοποιήσω" είναι ιντρίγκινγκ για το σπιτόσκυλο, μα και οι τρεις εφαρμογές μοιάζουν άχρηστες μούφες. Εσύ τι λες;

via wired