Πώς Είναι Να Ζεις Σε Ένα Βενζινάδικο

Πρώτα απ' όλα, πρέπει να είσαι λίγο πυροβολημένος. Πρέπει να την έχεις φάει την πετριά σου. Τόσα χτίρια υπάρχουνε στη Γης, για να θες να πα να αγοράσεις και να ανακαινίσεις βενζινάδικο για να μείνεις, πρέπει να είσαι λίγο τζαζ. Λίγο κούκου. Ακόμα, καλό θα είναι να είσαι εκτός Ελλάδος, σε μέρη όπου ο καθένας κοιτάει τι κάνει στο σπίτι του κι αφήνει τους άλλους να κάνουν ό,τι καταλαβαίνουν, σε μέρη χωρίς κουτσομπόληδες γειτόνους, χωρίς πολλά κόμπλεξ. Κάπου στη Σκανδιναβία. Ή στη Γερμανία. Όπου βρέθηκε ο ελαφρώς κουκουρούκου συλλέκτης και γκαλερίστας Γεργκ Γιούντιν, στο Βερολίνο συγκεκριμένα, και όπου εκεί που περπατούσε ξαφνικά είδε ένα εγκαταλειμένο βενζινάδικο και το ερωτεύτηκε, και είπε "εδώ θέλω να μείνω". Να τι είδε:

Εμ πώς να μην πάθεις την πλάκα σου με τέτοια ομορφιά. 500.000 ευρώ έδωσε ο κύριος εν έτει 2005 για να πάρει αυτό το αριστούρημα (800+ τετραγωνικά οικόπεδο, παρεμπιπτόντως), και μετά έφαγε τρία χρόνια για να το ανακαινίσει προσθέτοντας 300 τετραγωνικά χώρο, έναν φροντισμένο κήπο, μοντέρνο εσωτερικό και, φυσικά, τρελή απολύμανση σε δεξαμενές και χώματα να φύγουν τα πετρέλαια. Το αποτέλεσμα νάτο:

Συμπέρασμα: Για κάθε "γιατί" του σπιτόσκυλου και άλλων όντων με εγκέφαλο, υπάρχει κάποιος κάπου κάπως που βροντοφωνάζει: "Γιατί όχι!"

Διάβασε την ιστορία του κυρίου Γεργκ εδώ.