Αληθινά Σπίτια XVIII: Ηράκλειο
Ετούτο εδώ το αληθινό σπίτι πλησιάζει περισσότερο προς την κατηγορία "σκυλοσπιταρόνες", αλλά τέλος, πάντων, σχετικά είναι αυτά τα πράγματα. Ο καλλιτέχνης Γιάννης Τσιγγένης (δες έργα του εδώ) έστειλε στο σπιτόσκυλο φωτογραφίες από το ολοκαίνουριο τσαρδί του στο Ηράκλειο τσι Κρήτης. Μπορείς να μπεις παραμέσα για να τσις δεις. Με τον απαραίτητο σχολιασμό, βεβαίως βεβαίως.
Λοιπόν, όπως είδες και στην παραπάνω εξωτερική φωτό και όπως έκρινες από τις καθαρές γραμμές, τα κουφώματα και τα σποτάκια, αυτό είναι ένα ακριβό σπίτι. Έχει ακριβά υλικά, πολυτελή και εξεπιτούτου βαλμένα, είναι χλιδάτο και με μεράκι φτιαγμένο, καμία αμφιβολία περί τούτου. Για να δούμε:
Αυτό είναι το μπαλκόνι, το σπιτόσκυλο σε πάει λάου λάου, και είναι μια χαρά μπαλκόνι, με (πτυσσόμενο;) στέγαστρο αποπάνω, ωραίο τραπέζι, φωτάκια, κεράκια, μια χαρά. Από τη μεγάλη μπαλκονόπορτα βλέπεις το φωτισμένο εσωτερικό και το μάτι σου κατευθείαν σ' ένα μέρος πέφτει: Τι είναι αυτό το μπλε γύρω απ' το τζάκι;
Ω ναι, είναι ένας περίεργος φωτισμός πάνω απ' το τζάκι, μπλε παρακαλώ, που κάνει το έργο τέχνης που βρίσκεται εκεί να μοιάζει με τζουκ μποξ ενώ παράλληλα παραπέμπει στα φωτάκια που βάζουν νεαροί από τα Δυτικά Προάστια κάτω από τα αυτοκίνητά τους. Είναι ίσως το μόνο κακό λογάκι που θα πει το σπιτόσκυλο γι' αυτό το σπίτι, ούτε τα μαξιλάρια από ζέβρα δεν θα ψέξει, αλλά αυτό το μπλε βγάζει μάτι. Κατά τα άλλα κοίτα: Παντού τέχνη (και γλυπτά του καλλιτέχνη), ένα φανταστικό coffee table, μια μεγάλη τηλεόραση και -πρόσεξε μεράκι- ένα λάπτοπ συνδεδεμένο μαζί της, πιθανότατα για να βλέπεις κατεβασμένες τηλεοπτικές σειρές. Και τα παράθυρα δίπλα απ' το τζάκι δεν είναι καθόλου άσχημα, mind you.
Εδώ μια μεγαλύτερη άποψη του λίβινγκ ρουμ που δειχνει ακόμα καλύτερα το πόσο πολυτελές είναι το σπίτι. Το σπιτόσκυλο είναι επιφυλακτικό με τους κρυφούς φωτισμούς, είναι σχεδόν σίγουρο ότι σε πέντε χρόνια θα θεωρούνται ντεμοντέ, αλλά πάντως εδώ μια χαρά ατμόσφαιρα φτιάχνουν. Δεν του αρέσει πολύ η πέτρα στον τοίχο (θα την προτιμούσε πιο ανοιχτόχρωμη, όπως θα προτιμούσε και ξύλο στο πάτωμα, γούστα είναι αυτά), αλλά του αρέσουν πολύ οι προθήκες στον πέτρινο τοίχο, τα καταπληκτικά φωτιστικά και, κυρίως, το γλυπτό του καλλιτέχνη. Δες τη φωτογραφία και φαντάσου τη χωρίς το γλυπτό -το δωμάτιο θα ήταν κατά 45% λιγότερο χλιδάτο, και 60% λιγότερο ενδιαφέρον. Το σπιτόσκυλο υποσχέθηκε να μην μιλήσει για τις ζεβροπινελιές ολ αράουντ, ενώ είναι σίγουρο ότι κάποια πιο ενδιαφέρουσα χρήση θα μπορούσε να βρεθεί για το χώρο με το κόκκινο σαλόνι (ένα study; πόσα σαλόνια χρειάζεται ένα λίβινγκ ρουμ;)
Νάτο πάλι απ' έξω, φωτισμένο καλά καλά. Είναι προφανές πως πρόκειται για ένα flamboyant σπίτι, μικρό, αλλά γεμάτο πινελιές διαλεγμένες επίτηδες, που μπορεί να σου ξυνίζουν ή να σου προκαλούν το κλασσικό "εγώ θα το 'φτιαχνα καλύτερα", μέχρι τουλάχιστον να συνειδητοποιήσεις ότι δεν υπάρχει "καλύτερα", υπάρχει "όπως θέλω", και έτσι το αποδέχεσαι αμάσητο και καταναλώνεις το χρόνο σου πιο δημιουργικά, παίρνοντας όλες τις ιδέες που μπορείς να πάρεις. Δόξα το θεώ, ετούτο το σπίτι έχει κάποιες. Και να και το μεγαλύτερο προσόν του, μετά τα φωτιστικά:
Το σπιτόσκυλο λέει μπράβο στον καλλιτέχνη (παρεμπιπτόντως, η δουλειά του έχει ενδιαφέρον) και του εύχεται να απολαύσει το σπίτι που με τόσο κόπο και μεράκι έφτιαξε όσο πάει, να το ξεζουμίσει, να το χαρεί μέχρι να λιώσουν τα μπετά.
Εσύ πες τη γνώμη σου στα σχόλια και θυμήσου άλλα αληθινά σπίτια: Στο Μιλάνο, στις Σέρρες, στη Ρόδο, στη Μαδρίτη, στο Νιου Τζέρσεϊ, στο Μπρούκλιν, στο Μπουένος Άιρες, στο Παρίσι, στη Λιλ, πάλι στις Σέρρες, πάλι στο Μπρούκλιν, στο Χέλσινγκμποργκ, στο Βανκούβερ, στη Χάγη, στο Φάληρο, στο Μανχάταν και πάλι στο Παρίσι.