Το Σπίτι – Εργοστάσιο

Το σπιτόσκυλο παρακολουθεί την τάση του industrial design, αυτού το μινιμαλισμού που δανείζεται στοιχεία από τη φυσική βρωμιά, σαπίλα και ντεκαντάνς των βιομηχανικών χώρων, με απροκάλυπτο σκεπτικισμό. Εντάξει, όταν έχει να κάνει με χώρους που παλιά την είχανε τη σαπίλα και, καθώς ο αρχιτέκτων τους μετέτρεπε σε πολυτελή lofts, είπε να κρατήσει και μερικά στοιχεία, έτσι για το εφέ, το σπιτόσκυλο επιδοκιμάζει. Αλλά όταν φτιάχνεις ένα σπίτι από την αρχή και του βάζεις γυμνά τσιμέντα, σιδεριές και ατσαλένιες σκάλες, ε, τα θέλει ο αποτέτοιος σου να ακούσεις τα σχολιανά σου. Μια τέτοια περίπτωση έχουμε σ' αυτό εδώ το σπιτάκι στο posh νησί Μέρσερ στο βροχερό Σιάτλ, το οποίο το έφτιαξαν αυτοί. Αντιλαμβάνεσαι ότι η προσέγγισή τους δεν είναι τυχαία, καθώς η πρώτη σελίδα του site τους είναι ένας γυμνός τσιμεντένιος τοίχος. Τέτοιος έρωτας με το τσιμέντο, τι να πει κανείς, εδώ η Αντριάνα Λίμα παντρεύεται τον Γιάριτς που έπαιζε μέτριο μπάσκετ στο Περιστέρι. Ο έρωτας είναι τυφλός.

Τέλος πάντων, μπες μέσα για περισσότερες φωτογραφίες από το σπίτι-δυιλιστήριο, με τα τσιμέντα, τις σιδεριές και τους σωλήνες.

Είναι σπίτι ή λόμπι εταιρίας; Κάθε διώροφο λίβινγκ ρουμ κινδυνεύει απ' το δίλημμα αυτό, γι' αυτό συνήθως οι αρχιτέκτονες επιλέγουν  ξύλα και άλλα  ζεστά υλικά για να κάνουν το χώρο πιο ζεστό και cozy. Όχι αυτοί. Εδώ βλέπεις γυμνά τσιμέντα, και μαύρα σίδερα. Αν το συνδυάσεις με τη βροχή απ' έξω, που πέφτει 300 μέρες το χρόνο στην πολιτεία Ουάσινγκτον, άστα να πάνε.

Κυρίαρχο στοιχείο στο λίβινγκ ρουμ  είναι το τεράστιο τζάκι-τσιμινιέρα, από γυμνό τσιμέντο, ένας γκρίζος μονόλιθος θλίψης και βαρεμάρας. Χρησιμεύει για να δημιουργεί την αίσθηση του μισοτελειωμένου, και ως εκ τούτου να σπρώχνει τους ιδιοκτήτες προς μια δημιουργική αγωνία; Ίσως. Πρόσεξε τη λεπτομέρεια του γυμνού μπουριού στο ταβάνι -συμπληρώνει την εσάνς της βιομηχανικής ζώνης Περάματος, την τόσο ελκυστική στους αρχιτέκτονες εδώ.

Το σπίτι, όπως και οι γυναίκες, είναι πιο όμορφο τη νύχτα.

Τη μέρα, όμως, διαπιστώνεις ότι αυτή η πεζογέφυρα που ενώνει δυο πτέρυγες του σπιτιού μοιάζει βγαλμένη από διυλιστήριο του Ασπρόπυργου, ενώ ακόμα και η πισινούλα-λιμνούλα με το νεράκι μοιάζει σκοτεινή, μολυσμένη και  δυστυχισμένη.

Νάτη και η πεζογέφυρα από κοντά. Έχει διατηρήσει, όπως βλέπεις, το χρώμα της σκουριάς. Ή, επειδή τους κόβουμε πουρίστες και μερακλήδες τους ιδιοκτήτες, είναι πραγματικά, αυθεντικά σκουριασμένη, ώστε κάθε βόλτα να εγκυμονεί κι ένα πολύ ιντάστριαλ εργατικό ατύχημα.

Ω ναι. Σκουριά.

Τι να πει κανείς.

Θυμήσου ακόμα:
Ένα πολύ καλύτερο σπίτι στο Σιάτλ
Ένα ενδιαφέρον διαμέρισμα στο Σιάτλ