Ιστορίες Τρόμου ΙΙ

Θα θυμάσαι ίσως (ίσως και όχι) ένα λινκ που σου έδωσε το σπιτόσκυλο μήνες πριν, για μια ταλαίπωρη ψυχή που έψαχνε σπίτι. Ε, βρήκε, αλλά τα βάσανα δεν τελείωσαν. Πάρε γεύση:

Σε λίγο ο υδραυλικός είχε χώσει ένα σιδερένιο ματσούκι πάνω από την αποχέτευση και το έσπρωχνε μέσα- έξω.
Μάταια. Το σκατό είχε κάνει μεσοτοιχία με άλλο σκατό και δεν ξεβούλωνε με τίποτα.
«Πού είναι ο βόθρος;» ρωτάει.
«Βόθρο έχει;» λέω η αφελής.
«Τι νόμιζες; Αθήνα είναι εδώ;» απαντάει ο εξολοθρευτής σκατών.
Εγώ νόμιζα ότι ήταν Αθήνα για να πω την αλήθεια.
«‘Έλα να βρούμε το βόθρο» επιμένει αυτός.
Άντε βρες το βόθρο μέσα σε 2 στρέμματα.
Ο επαγγελματίας βέβαια έβαλε ως μπούσουλα την κατωφέρεια του οικοπέδου, προς τη μεριά των αμπελιών.
Τελικά τον βρήκε, σήκωσε μια πέτρα 250 κιλών, έχωσε το ματσούκι του μέσα, έκανε τα «γρούτσου-γρούτσου» του και κατέβασε την πέτρα η οποία έκατσε στραβά κι όποτε περνάω από κει σκοντάφτω.
«Ο βόθρος είναι εντάξει, η αποχέτευση έχει το πρόβλημα»
«Δεν θέλει άδειασμα;»
«Είναι απορροφητικός και κατηφορικός, πάνε όλα στα αμπέλια»
«Πού να ‘ξεραν τι κρασί πίνουν...» σκέφτηκα αμέσως.

Διάβασε ολόκληρη την ξεκαρδιστική περιπέτεια της happybitch εδώ.